dat gezegde over gasten en verse vis.
Elke gast heeft zo zijn of haar eigen inbreng.
Ze is wel van actie hoor zei ik tegen Rick voordat onze nieuwe gast arriveerde maar......
Deze week hebben we vakantie in eigen land. Tot gisteren in ieder geval.
Het licht gaat uit rond een uur of tien en om een uur of acht de volgende dag komt er pas weer leven in de brouwerij.
Tot gisterochtend: Weinig activiteiten die meer inspannig vragen dan het oppakken van een kopje thee of optillen van bestek of het heffen van een glas.
Tot gisteravond dan. Want toen was er voldoende gepraat, gerust, gelegen, gegeten en hield ze het niet langer. Tijd voor actie.
Zeg uh, kan ik wat doen?
Oei dacht ik: als ze maar niet ergens een terras wil metselen of een kanaal wil graven.
Ramen lappen of zo, was het voorstel.
Nou, dan kunnen we misschien het terras ff schoonspuiten want dat vind ook ik leuk om te doen.
Dat was niet voldoende en dus volgde ook de auto. Maar dan hebben we morgen niets meer hoor, waarschuwde ik.
Dat hoefde ook niet maar vanmorgen om acht uur gingen buuf en ik al wel op pad voor een wandeling rond het topje van de berg La Rabita de Torrox. Rick is helemaal blij want die geniet van een uurtje alleen in huis.
De eerste zonnestralen op Torre del Mar.
Het bijna onnatuurlijke blauw van de Jacaranda.
Het groen van de druiven is nog steeds fris.
Inmiddels is buurvrouw helemaal thuis, wordt het aanrecht consequent opgeruimd en de afwasmachine ingestapeld, is de badkamer gepoetst worden groenten en uien gesneden en hoef ik alleen maar een beetje gerechten in elkaar te draaien.
Kortom: het is helemaal goed.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten